เรื่องสั้นเฟมินิสต์

“วันนี้เพชรมีเมนส์หรือเปล่า ?” “อื้อ เพิ่งมาเมื่อวานน่ะ” “งั้นเหรอ…” ป๊าของฉันทำหน้าตาเคร่งเครียดก่อนจะหันไปคุยกับแม่ “พาลูกไปไว้ที่ร้านเน็ตก่อนก็แล้วกัน” เป็นแบบนี้ทุกที ฉันได้แต่เก็บความเหนื่อยหน่ายไว้ในใจ มันเป็นแบบนี้มาเกือบสองปีแล้วตั้งแต่ที่ฉันเริ่มมีประจำเดือนตอนอายุ 11 ทุกครั้งที่ศาลเจ้ามีงานสำคัญ ไม่ว่าจะลูกศิษย์มาหาหรืองานประจำปี ถ้าฉันมีประจำเดือนล่ะก็ จะต้องวุ่นวายพาฉันไปฝากคนนั้นที คนนี้ที ไม่ก็อินเตอร์เน็ทคาเฟ่ใกล้บ้าน มันก็โอเคแหละ เพราะอย่างน้อยฉันก็ได้เล่นเกมโปรดอยู่ในร้านทั้งวัน จนกว่าป๊าแม่จะเสร็จธุระที่ศาลเจ้ายังไงล่ะ บ้านฉันมีศาลเจ้าอยู่สองศาสนา คือพุทธนิกายมหายาน และพราหมณ์ – ฮินดู เป็นสิ่งที่ฉันคุ้นชินตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำ ขวามือจะมีโต๊ะไม้อย่างดีสำหรับเทพเซียนที่ชื่อ ‘ปึงเถ่ากง’ เมื่อป๊าจะต้องเชิญเทพเซียนมาเข้าร่างตนเอง หรือที่เรียกว่า…