#ดูแลกันแบบกลุ่ม ตอนที่ 2
ทำความรู้จักการดูแลกันแบบกลุ่ม (Collective Care)

รับรู้สถานการณ์ใหญ่ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นในชีวิตของเพื่อน (เงิน บ้าน พ่อแม่ คนรัก สุขภาพ ฯลฯ) และเข้าใจว่าช่วงเวลานี้เพื่อนอาจต้องใช้เวลาหรือพลังไปกับการดูแลจัดการเรื่องเหล่านี้ด้วย

การรับรู้ชีวิตเพื่อนร่วมงานสามารถลดความรู้สึกกดดันว่าจะต้องพยายามทำงานให้ได้เหมือนเดิม ประหนึ่งว่าชีวิตหลังงานไม่มีปัญหา ซึ่งสุดท้ายแล้วราคาที่ต้องจ่ายคือสุขภาพ

ความเป็นมืออาชีพหรือการแยกงานออกจากเรื่องส่วนตัวเป็นแนวคิดที่เกิดขึ้นในสังคมชายเป็นใหญ่และทุนนิยม ซึ่งไม่ได้ทำได้ตลอดเวลาในความเป็นจริง และยังเป็นการมองข้ามปัญหาที่ส่งผลกระทบจริงต่อคนทำงาน แต่ยังคงถูกกล่าวอ้างเป็นมาตรฐานสากล และอาจจะทำให้คนรู้สึกแย่กับตัวเองหรือโกรธเพื่อนร่วมงานมากเกินจำเป็นเวลาที่ทำไม่ได้ตามมาตรฐานที่ว่า ซึ่งคนที่มีโอกาสได้รับผลกระทบอย่างมากคือผู้หญิง เพราะในขณะที่ทำงานก็ยังต้องแบกความคาดหวังในการเป็นผู้ดูแลเรื่องต่างๆ มากมายที่บ้านด้วย ถ้าเรารู้สึกว่ากลุ่มของเราเริ่มมีความตึงเครียดด้วยเหตุแห่งความเป็นมืออาชีพค้ำคอ เราอาจอยากทบทวนกันในกลุ่มด้วยว่า มาตรฐานความเป็นมืออาชีพที่เรายึดถือนั้น แท้จริงแล้วอิงจากชีวิตของใคร เพศใด อายุเท่าไหร่ ชนชั้นทางสังคมใด

และแน่นอนว่า การดูแลกันแบบกลุ่มรวมถึงการดูแลตัวเราเองด้วย การดูแลเพื่อนร่วมงานที่กำลังเจอปัญหาในชีวิตด้วยการทำงานแทนเพื่อน ทั้งที่ตัวเองก็กำลังไม่ไหว ไม่ใช่คำตอบที่ดีของทั้งสองฝ่าย (เราเครียดเกินไป ในขณะที่เพื่อนก็รู้สึกแย่ เพราะรู้ว่าทำให้เราลำบาก และเหมือนทำงานที่ตนเองรับผิดชอบไม่สำเร็จ)

ปรึกษาหารือกันอย่างตรงไปตรงมา ไม่ผลักเรื่องส่วนตัวสำคัญๆ ออกไป แต่ก็ไม่เกรงใจกันจนรู้สึกแบกรับและกดดัน